Orhan Seyfi Orhon, o gün kanser olan kızının kapısını açarken biraz duraksadı. Veda Busesi ve Hüzünlü Hikayesi Kızının bugün daha iyi olması için dua etti. Gün boyunca kızına doyasıya sarılmak için bütün işlerini iptal etmiş, akşama kadar onun yanında oturmayı planlamıştı.
Not: Hikayenin doğru olup olmadığına dair kesin kanıtlar yoktur.
Uyuyup uyumadığını kontrol etmek için usulca yatağın üstüne eğildi. Kızı perişan halde görünüyordu. Gözleri hemen yaşaran baba, kızının bu halini görmesini istemediği için usulca eğildi ve dudaklarını kızının alnına koydu. Öylece durdu ve derin derin nefes alarak kızının kokusunu içine çekti. Kız, eliyle babasının kolunu çekti. Baba, kızının alnında öylece durdu. Biraz daha dursaydı gözyaşları kızının yüzüne damlayacaktı ve ağladığı anlaşılacaktı. Yatağın yanındaki sandalyeye oturdu.
Kız, o kadar bitkin düşmüştü ki çok kısık bir sesle, “Babacığım, annemin öldüğü günü hatırlıyorum, günlerce çok ağlamıştın. Şu son anlarımda senden bir şey istiyorum babacığım. Ben öldükten sonra hiç ağlamayacaksın, gözünden bir damla yaş bile düşmeyecek, anlaştık mı?” dedi. Baba imkansızı isteyen kızına baktı, ağlamaklı halini bastırarak başını hafifçe salladı.
Kızı çok zor nefes alıyordu. Birkaç saniye içinde nefes alışverişleri kesildi, başı yana düştü. Kızı vefat etmişti. Hıçkırıklar içinde kızını kucağına aldı. Kızının cansız bedeni hâlâ ateşler içindeydi. Buna rağmen kızı üşümesin diye battaniyeyle sardı, bahçeye çıkardı. Kızını sandalyeye oturtup yere çöktü, başını kızının kucağına koydu, hıçkırıklarla ağlamaya başladı. İşte o an dilinden bu ölümsüz mısralar döküldü…
“Veda Busesi”, Türk sanat müziğinin şüphesiz en bilinen, en çok sevilen şarkılarından biri… Yusuf Nalkesen tarafından 1951 yılında Muhayyer Kürdî makamında bestelenen bu içli şarkının sözleri (güftesi) ise zamanının ünlü “Beş Hececi’lerinden biri olan şair ve yazar Orhan Seyfi Orhon’a ait.
VEDA BUSESİ
Hani o bırakıp giderken seni
Bu öksüz tavrını takmayacaktın?
Alnına koyarken veda busemi
Yüzüne bu türlü bakmayacaktın?
Hani ey gözlerim, bu son vedada,
Yolunu kaybeden yolcunun dağda
Birini çağırmak için imdada
Yaktığı ateşi yakmayacaktın
Gelse de en acı sözler dilime
Uçacak sanırdım birkaç kelime…
Bir alev halinde düştün elime
Hani ey gözyaşım akmayacaktın?
