Edebiyat dünyasının ilginç yazarlarından biri olan Jose Mauro De Vasconcelos – Şeker Portakalı Kitabından Alıntılar. Jose, uzun yıllar yazarlıktan bağımsız yüzlerce işte çalıştı.
Başka şeyler yapmaktan yorulunca yazma yeteneğini keşfetti ve kendi deneyimlerini kağıda aktarmak istedi. Yaşadıklarını, iş deneyimlerini ve kendi içinde yarattığı hikayeleri yazmaya başlayınca sadece 12 günde tamamlanan bu kitaba Şeker Portakal adını verdi. Şeker Portakalı kitabı kısa vadede büyük satış rekorları kırarak yazarın hayatını bambaşka bir yola soktu.
Fakir bir ailenin 5 yaşındaki çocuğu olan Zeze, hayal gücü ve zekası gelişmiş bir çocuk olmasına rağmen yaramazlıklarıyla ünlüdür. Elbette iyi olmamanın cezasını dayak yiyerek ödeyen Zeze, yalnızlığını bir arkadaş edinerek yener: portakal ağacı. Gün boyu yaşadıklarını anlattığı ağaçla ilgili kendi kendine konuşuyor.
Zeze’nin büyük üzüntüsünü anlatan kitap, sadece detaylandırılmış değil, aynı zamanda yazarın bir otobiyografisidir. Aydın Emeç tarafından dilimize çevrilen roman, okurlarının tekrar tekrar dönüp okuduğu bir kitap olması nedeniyle başucundan ayrılmayan eserlerden biridir. Hal böyleyken biz de kitaptaki asla unutamayacağınız önemli cümleleri alıntılamak istedik, o halde gelin o sözlere birlikte göz atalım…
Şeker Portakalı Kitabından Alıntılar
“Bir kış sabretmişsin de tam çiçek açacakken dolu vurmuş gibi oluyor bazen hayat.”
Hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına uğramıyorum.
Birini sevmeyi bıraktığında, içinde ölmeye başlar.
“Senin yanındayken kimse bana zarar vermiyor ve kalbimde mutluluk güneş gibi parlıyor. “
“Daha çok anlat,” dedim.
“Hoşuna gidiyor mu?”
“Çok. Elimden gelse, seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum.”
“Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?” “Gider gibi yaparız.”
Onu düşünmekten kendimi alamıyorum . Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum . Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değil bu . Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi . Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan , yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi .
Çocuk yüreği unutur ama affetmez.
Hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına uğramıyorum.
“Hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına uğramıyorum.”
-Neden hiç mutlu değilsin Zeze?
-Neden mutlu olmalıyım?
-Çünkü dünyaya bir kez geliyoruz.
-İyi ki bir kere geliyoruz Portuga..
-Neden?
-İkinci bir hayatı kaldıramazdım…
“Seni yüreğimde canlandırarak öldürdüm.”
Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey.
Öyle kötüyüm ki, doğmamam gerekirdi.
