Ateş serisinin hala karaborsa olan üçüncü kitabı İntikam Ateşi İncelemesini yapacağız. İntikam Ateşi bana göre ilk üç kitap içerisinde en iyisiydi! İlk iki kitap bana göre hala giriş kitabı özelliği taşıyor demiştim şimdi ise asıl olaylar başlıyor.
İntikam Ateşi İncelemesi
“Barrons’un dudakları hafifçe kıpırdandı. Onu neredeyse gülümsetmiştim.
Barrons, Dublin’de yüzünü ender olarak gösteren güneş gibi, nadiren gülümserdi ve üzerimde onunla aynı etkiye sahipti; ısınmış ve aptal hissettiriyordu.”
Arka arkaya yorumlar paylaştığım için konusundan ve detaylarından çok bahsetmiyorum artık. Kızımız Mac ablası Alina’nın katilini bulmak amacıyla Dublin’e geliyor ve çok farklı insan ve doğaüstü varlıklarla karşılaşıp yıllardır herkesin peşinde olduğu Sinsar Dubh’ın peşine düşüyor.
Keşke bu kadar basit olsaydı diyorum aslında konusunu okurken. Seri öyle kapsamlı ki..
Her an yeni bir detay öğreniyorsunuz fakat büyük soru acaba öğrendiğiniz detaylar gerçek mi? Kime güveneceksiniz? Ya güvenmeye karar verdiğin kişi seni kandırıyorsa?
Aslında düşünüldüğünde Mac için durum inanılmaz zor. Barrons, V’lane, Darroc, sidhe kahinleri, periler, gölgeler.. Her yerden her karakterden bir olay fışkırıyor resmen. Herkes her şeyi yapabilir ama kimse de şaşırmaz öyle bir güvensizlik var herkeste. Bu da tabii ters köşelere sebebiyet verdiği için bence artı bir puan.
Her şeyden ve herkesten ayrı biz gönülden Barrons’a güveniyoruz tabii orası da ayrı mesele.
Hala kimsenin ne olduğunu çözebilmiş değiliz, özellikle de Barrons. Bir an tüm seri boyunca ne olduğunu kim olduğunu hala sır gibi saklayacaklarını düşünüyorum öyle bir gizem yani.
İntikam Ateşi son sahnesine kadar normal seyrinde ilerliyordu aslında evet olay var detay var ama fazlasıyla abartılacak kadar değildi. Ta ki son sahnesine kadar. Yazar, serime laf söylerseniz böyle bir final yazarım dedi sanırım. Çok fenaydı. O finali okuduktan sonra her şeyi bırakıp Rüya Ateşi’ne koşmaktan başka bir şey gelmezdi elimden anlıyor musunuz? Serilerin böyle heyecanlı finallerini çok severim fakat bu finalden sonra acılara yürüyoruz artık. O zaman sıra Rüya Ateşi kitabında… Keyifli okumalar
İntikam Ateşi Alıntıları
En kötü anlarda hiç kimse iyi görünmez. Ama bizi biz yapan bu kötü anlardır. Ya güçlü bir şekilde dimdik dururuz ya da acıyla sineriz. Ya tecrübelerimizle olgunlaşıp zafere ulaşırız ya da sonu gelmeyen lanetli hatalar zincirine dolanıp mahvoluruz.
En güçlü motivasyon kaynağı korkudur.
Neden en karşı konulmaz bulduklarımız hep en tehlikeli erkekler oluyordu?
Birini gerçekten tanımak istiyorsanız konfor alanını elinden alıp neler olacağına bakın.
Bazen rüyalarım o kadar gerçekçi geliyor ki onların yalnızca bilinçaltımın acayip bir harita üzerindeki gezintisi olabileceğine inanmak zordu. Bazen rüyalar bana, bir yerlerde gerçekten var olan, somut bir enlem ve boylam üzerinde, kendi kuralları ve yasaları, gizli tehlikelerle dolu arazileri ve halkı olan bir ülkeymiş gibi geliyordu.
Keder ne zaman sona ererdi? Hiç biter miydi? Yoksa insan acı çekmekten dolayı zamanla hissizleşir miydi?
Hiçbir nahoş gerçekliği, görmezden gelerek değiştiremezsin. Sadece yüzleşmeye hazır olduklarını kontrol edebilirsin. Gerçek canını yakar. Fakat yalanlar seni öldürebilir.
“Dünyam bir sel. Yavaş yavaş çamurlanıyorum.”
Düzen bozulunca yıkım yıkım üstüne gelir derler ya, işte öyle.
