İnsanlığın binlerce yıldır iki temel sorunu olmuştur: Kıtlık ve salgın. İnsanlık kavimler boyunca azizlere veyahut tanrılara yakarmış yine de bu iki temel sorun şiddetlenmeye devam etmiştir. Pek çok inanç türü Mesih’in bir gün ortaya çıkarak tüm kıtlığı ve salgınları ortadan kaldıracağını söyler.
Bir başka örnek verecek olursak Rab İsrail oğullarına eski ahitte ”Sakın, ayartılıp yoldan çıkmayasınız; başka ilahlara tapmayasınız! Öyle ki Rab size öfkelenmesin. Yağmur yağmasın, toprak ürün vermesin diye gökleri kapamasın” der. Bilim, insanları korkutarak bir sonuca varmaz ve eski ahit tanrısından daha iyisini yapar. Öyle ki: Endüstriyel böcek ilaçları, genetiğiyle oynanmış tohumlar ve yapay gübreler sayesinde tarım, eski çiftçilerin kadim tanrılarından daha fazla bereket sağlıyor. İsrail devleti artık sıcaktan dolayı susuz kalacaklar diye de endişelenmiyor.
Bilimin geliştirdiği desalinasyon yöntemi sayesinde içme suyunu Akdeniz’den karşılayabiliyorlar. Bilim yükselmeden önce insanlık kiliselerin veya inandıkları dinin önderlerinin etkisindeyken bu örneklere inanan insan sayısı çok fazlaydı. Fakat bilimin yükselmesiyle Mesih’e ve tanrının tehditlerine olan inanç pek fazla düşüş yaşadı.
Konumuza gelecek olursak bilim bu sorunları ”kusurlu dünyamızın işleyişi bu” diyerek geçiştirmez. Pek çok kültür fakirliği dünyamızın kaçınılmaz bir parçası olarak görür ve ölüp huzura kavuşacaklarında cennette her şeyleri olacaklarını söyler. Fakiri daha fazla fakir, zengini daha fazla zengin yapmak için uydurulmuş bir sistemdir bu. Öte yandan bilim fakirliği müdahale edilmesi gereken teknik bir sorun olarak ele alır.
[geo_alert style=”1″ color=”info” ]Yani günümüzde Afrika’da veya Suriye’de gıdasızlıktan, savaştan ya da salgından insanlar ölüyorsa eğer bu tanrı öyle uygun gördüğü için değil, bazı siyasetçiler öyle istediği için oluyor.[/geo_alert]
Kıtlık
Dilediğiniz tarih kitaplarını açın tamamı yokluk içindeki alt tabakaların feryatlarını anlatır. Fransa’da 1694 yılında kötü hava şartları krallıktaki hasadı vurunca, zenginler fazla para ödeyerek tüm ambarları boşaltmışlardı.
Kral XIV. Louis sarayında metresiyle oynaşırken halkı kitleler halinde ölüyordu. O dönemde bir Fransız memur, kıtlığın etkilerini aktarırken tüm bölgenin, “çalışacak işleri ya da uğraşları olmadığından ekmek alacak paradan yoksun, açlıktan zayıf düşmüş, sefalet içinde, yokluktan ölmek üzere sayısız zavallı ruhla dolu” olduğunu söyler. Ancak şu an geçtiğimiz yüzyıldaki Ekonomik, teknolojik ve siyasi gelişmeler sayesinde insan oğlunun büyük bir çoğunluğu kıtlıktan kurtuldu.
Elbette hâlâ milyonlarca insan açlık çekiyor. Ancak bu eskiye oranla Dünya nüfusunun çok az bir kısmını oluşturuyor ve üstelik bunun sorumlusu da bizleriz. Sanayinin gelişmesi ve tarımın teknoloji ile tanışmasından sonra Dünyada her gün tüm nüfusa yetecek ve aç kalan insanların 10 katını doyuracak gıda üretiliyor. Fakat bunlar ihtiyacı olanlara değil, doymak bilmeyen ve her zaman fazlasında gözü olan orta sınıf çoğunluğa gidiyor.
Salgın
İnsan evladı modern çağa kadar salgınları tanrının cezası olarak yorumluyordu. Doktorların ve din adamlarının salgınlara karşı geliştirdikleri hiçbir işe yarar yöntem yoktu. Yaptıkları tek şey toplu ayinler düzenleyerek tanrılarına yakarmaktı.
Üstelik toplu ayinler düzenleyerek salgınları daha hızlı yaydıklarının farkında bile değillerdi. Veba dışında örnek verecek olursak 1520 yılında Meksika’ya ulaşan İspanyol filosunun içindeki bir köle çiçek virüsünü taşıyordu. 9 ay içinde imparator da dahil ülkenin 3/1’i yani yaklaşık 8 milyon yerli hayatını kaybetmişti.
Her zaman olduğu gibi düzenlenen ayinler ve milyonlarca insanın yakarışı, milyonların ölmesinden başka bir sonuca ulaştırmadı. Modern çağla birlikte salgınların sıklığı ve etkisi azaldı. Yüzyıllar sonra WHO (Dünya sağlık örgütü) 1979 da çiçek virüsünün yenildiğini, insanlığın kazandığını açıkladı. Bilimin ışığında ilerleyen insanlık ilk defa bir salgını silmeyi başardı.
