Merhabalar, bugünkü gönderim Buket Uzuner hakkında olsun istedim. Yazarla “Kumral Ada Mavi Tuna” kitabıyla tanışmıştım ve çok çok sevmiştim.
Kumral Ada Mavi Tuna, “yanılsama ve gerçeklik arasında gidip gelen, iç savaş ve aşk temalı romandır.” Ben çok beğenmiş ve gayet de başarılı bulmuştum bu romanı. Ada, Tuna, Aras ve Meriç etrafında gelişiyor tüm olaylar. Bazen bu gerçek mi, yoksa yanılsama mı diyorsunuz kendi kendinize (Gerçi baş kahramanlarımızdan biri de bu ikililiği yaşıyor.) Kitapta altını çizmediğim yer kalmadı diyebilirim. Yazar o denli güzel ve manidar cümleler kurmuş anlayacağınız.
Bu arada Buket Uzuner, bu kitabı Atilla İlhan’a ithaf ediyor. Romanda “Şair Dayı” adındaki kahramanın Attila İlhan olduğunu söyleyenler var ki, bence de öyle. Daha fazla spoiler vermeyeyim bence.
Bu kitabı şiddetle tavsiye ediyorum.
Gelelim “İki Yeşil Susamuru”na! Konusu: “Annesine olan hayranlığı ve bağlılığı kendi yaşamını kurmasına engel olan, duygusal ve ütopik bir çevreci: Teoman. Annesinin gizemli intiharıyla yaşamı altüst oluyor. Buket Uzuner’in artık bir klasik olan İki Yeşil Susamuru romanı çağdaş bir kadının portresi etrafında çok katmanlı olarak insan durumlarını sorguluyor.”
Yani bu kitap beni o kadar da tatmin etmedi. Yazar insan durumlarını güzel anlatmış, güzel sorgulamış fakat sonu birden bitti. Her şey birbirine karıştı diyebilirim. O yüzden aman aman beğendiğimi söyleyemeyeceğim maalesef.
Kumral Ada Mavi Tuna’dan birkaç alıntı:
“Kendi inşa ettiğimiz hapishanelerde yaşıyoruz; adına ev, aile, akrabalar, töreler diyerek… Sonra bu duvarların arasında boğulup, çıldırıyor, ama yıkılmasın diye de uğruna hayatımızı siper ediyoruz.”
“Hiçbirimiz hiç kimsenin umurunda değildik! Kimsenin kimseyi umursamadığı saat ve coğrafyalarda asıl sevginin değerini anlıyor insan.”
“Kim söyleyebilir, belki nice zamanlardır ölmediğimizi…”
“Dönüyorum.
Eve.
Kendime.
Uyanmak güzel, diye gülümsüyorum.
Durum ne olursa olsun, uyanmak güzel!
Camdaki suretim de bana gülümsüyor.
Hem artık beni kan tutmuyor.”
