“Henüz on ikisinde Berlin’de dört kişinin tecavüzüne uğrayan Zargana, bu olaydan sonra kendini insan sınıfından sıyırır. Ne var ki insan olmaktan uzaklaşıp “hiç”e yaklaştıkça kendisine döner; aşık olur. Parçalanmış benliğini onarmak için, başkalarının oynadığı bir “hayat oyununu sahnelemeye koyulur…”
Hakan Günday’dan okuduğum üçüncü kitap Zargana. Açıkçası Kinyas ve Kayra ve Az’dan sonra bu kitap beni aman aman tatmin etmedi diyebilirim. Tabii ki yine güzel bir kitap. Yine hayatın sillesini yemiş insanları anlatıyor, yine yazar tokat gibi çarpıyor gerçekleri. Fakat sanki kitap kısa kalmış gibi. Biraz daha devam etmeliydi, yarım kalmış gibi geldi bana.
Bence Hakan Günday’ın tap kitabı Kinyas ve Kayra (Şu an üç kitabını okumuş olsam da. ). Eğer daha önce Hakan Günday okumadıysanız bu kitapla başlayabilirsiniz. Kinyas ve Kayra ile başlarsanız -ilk kitabı olması açısından- bu kitap sizi pek tatmin etmeyebilir.
Zargana Kitabından Alıntılar
“Hayat, magmanın tabanları yakmaya başlayacağı güne kadar var. Daha sonrası yok. Küllerin aşkları, dostları olmaz. El ele bile tutuşmazlar. Rüzgar izin vermez. Savururlar. İnsanlar gibi. Bronzlaşmış tatilcilerin tanımadıkları denizlerin akıntılarına kapılmaları gibi… Yanık kokan bir dünya. Tüten insanlar. Dumanlı bir hayat. Cehennemden biraz daha serin bir dünya…”
“İnsanları anlamak zor değil. Hepsinin de doğum izleri gibi karakter izleri var sağlarında sollarında. Biraz dikkatli bakmak yeter. Haritalara benzerler. Ölçeklerin nerede yazıldığını bulana kadar korurlar esrarlarını. Sonra bir güneş kadar bilinir hayatları. Sarışınlara benzeyen hayatları. Güzel ama aptal hayatları…
“Mutsuzluk, mutluluktan daha çok ses çıkartıyordu.”
“Baktığınız benim ama gördüğünüz kendinizsiniz.”
“Çok az insan hayal ettiğini yaşar. Çok azı söylediklerini yapar.”
“Zamanın olmadığı yerde geç kalmak da yoktur.”
✌✌