7.45 Vapuru Şiiri

Martılar, simitler ve yorgun yüzler
Hoş geldiniz diyorum burası 7.45 vapuru
Kimleri ağırladık biz burada bir bilseniz
Ne omuzlar gördük güvertenin gölgede kaldığı
Ne şiirler yazıldı bizim yaşımızda
Kaç beden suya verdi kendini bizim yaşımızda
Cesetler, kediler ve kız çocukları
Doğumlar, ölümler ve öpüşmelerle varılan ayrılık noktaları
Çok duyacaksınız bu vapurun bir sesi var
Dikkatli olun bakın söylüyor yine
Aklımda sürekli ölüm var
…
Bizler çok seviştik çok terk edildik
Alışığız gidenlere ama yine de..
Varınca Beşiktaş’a ve saliseler bile olsa kalınca bir başına
Lanet etmeden duramıyoruz o mısralara
“Yalnızdır her insan her anında bir başına değil asla”
…
Ayrılığa dakikalar kaldı çoğunuz fark etmediniz mesela
Bizim kalbimizi delen o gidişler sizin için bir varış ne de olsa
Buluşacak arkadaşlarınız sarılacak sevgilileriniz
İskelede sizi bekliyor ve ilk bizden vazgeçiyorsunuz
Bir bilseniz kaçınız aklımdan çıkmıyor
Güverte kaçınıza ağlıyor
Derken olanca sesiyle bağırıyor vapur
Aklımda sürekli ölüm var duyun beni diyor
Duymuyorsunuz
...