Masumiyet Müzesi Kitabı İncelemesi, Kemal’in Füsuna takıntılı aşk hikayesini anlatıyor. Orhan Pamuk kitabı yazabilmek için 10 yıl emek sarf ettiği biliniyor. Yazar kitabı yazmak için Asya ve Avrupa kıtlarında bir çok müzeyi ziyaret etmiş.
Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum.
Kitabı adı her şeyi müze olarak yaratan adamın aşk hikayesinden gelmiştir. ” Masumiyet ” kelimesine kitapta rastlamak oldukça güç, çünkü kitapta aşk da dahil olmak üzere masum hiçbir şey yok. Kitapta yaşanan aşk hikayesi o kadar etkileyicidir ki size okuduğunuz bir çok aşk kitabını anımsatacaktır.
Kitap 70’li yıllarda, Sibel adında bir kızla birlikte olan zengin aile çocuğu Kemal ‘in akrabalarının kızı olan Füsun’a aşık olmasıyla başlamaktadır.
Füsün’a olan saplantılı aşkı ve ona kavuşma hayalleriyle yaşayan Kemal’in hikayesidir. Kemal’in bu kadar saplantılı olmasının bir diğer nedeni de zamanında Füsun’un kıymetini bilmemiş olmasıdır. Kemal’i kaybeden Füsun, bir bir başkasıyla evlenip aile ve babasıyla birlikte yaşamaya başlar..
Kemal yıllarca Füsun’un evine ziyaret edip Füsun’a ait bir eşyayı gizlice alıp Füsunla güzel anılarının olduğu evde biriktirmeye başlamıştır. Tüm bu ziyaretleri ve çabası Füsun’un ilgisini çekme çabası karşılıksız olmuş..
Füsun’un içtiği sigarların izmaratini toplayan Kemal, tam olarak 4213 adet izmarit toplamıştır. Aşkını buradan anlamak mümkün. İlk başlarda klasik bir aşk hikayesi gibi hissettirse de kitabın gerçekliği, samimiyeti ve anlatım tarzı sizi bu büyük aşkın hikayesine bağlayacaktır.
Masumiyet Müzesi romanı “ hayatımın en mutlu anıymış bilmiyordum ” cümlesiyle başlıyor. Bu cümle kahramanın geçmişte yaşadığı anıların onun en mutlu anları olduğunun anlatıyor..
Umarım bu anlatım sizi kitabı okumaya teşvik edecek nitelikte olmuştur. İyi okumalar dilerim.. Düşüncelerinizi yorum atarak belirtebilirsiniz.
Masumiyet Müzesi Kitabından Alıntılar
“Çok talihsiz bir zamanda karşılaştık.”
“Hayatımın en mutlu ânıymış,bilmiyordum. Bilseydim,bu mutluluğu koruyabilir,her şey de bambaşka gelişebilir miydi ? Evet,bunun hayatımın en mutlu ânı olduğunu anlayabilseydim, asla kaçırmazdım o mutluluğu..”
Birlikte sahaflara gidip kitaplar alıyorlar, bitpazarına gidip eski plakları buluyorlar…
“Âşık olmak için yatmak, cinsellik, bunlar gerekmiyor. Aşk, Leyla ile Mecnun’dur.”
“Füsun kolonyayı dökerken Kemal’i sona saklamıştı. İnsan vedalarda da en sevdiğini sona saklar…”
Aslında kimse, onu yaşarken hayatının en mutlu anını yaşadığını bilmez.
Önemli olan âşık olduğumuz kişiyi anlamaktır elbette. Bunu yapamıyorsak, hiç olmazsa anladığımızı sanmak da iyi bir şeydir. Bu ikincisinin vereceği tatmin duygusunu bile sekiz yılda seyrek tattım, itiraf edeyim.
Bir kadına, zamanında, iş işten geçmeden iyi davranmayı bilmek lazım.
“Sana aşık oldum. Sana çok fena aşık oldum!”
Güzel bir yazı olmuş. Tebrikler