Sonunda bende Jose Saramago kalemiyle tanışıp, Körlük Kitabı İncelemesini yaptım. Sade ve anlaşılır bir dille yazılmış sürükleyici bir kitap.
Yazım şekli itibariyle alışılagelenin biraz dışına çıkılmış. Sadece nokta ve virgüle dayalı bir cümle yapısı hâkim. Kitaptaki kişilerin belirli bir isminin olmaması okurken karışıklığa sebep olacağı izlenimini verse de yazarımızın onları tanımlayan sıfatları ve ön plana çıktıkları özelliklerini ustaca betimleyerek anlatması isimsiz karakterlerin bile akılda kalıcılığını sağlamış.
Aynı zamanda okurken ya böyle bir şey bizim başımıza gelseydi düşüncesini de oluşturabilmeyi de çok iyi başarmış. Özellikle karantina dönemi içinde akıl hastanesinde yaşanılanlar okurken rahatsızlık veren bir gerçeklikte anlatılmış ve kör olanın sadece gözler mi yoksa insanlık mı olduğunu biz okuyuculara sorgulatabilmiş.
Yaşanılan körlük salgını her ne kadar distopik bir olay olsa da salgın sonrasında yaşananlar, insanların tutum ve davranışları bizleri daha gerçekçi konusu olan bir kitabı okumamıza sebep olmuş. Felaketle karşı karşıya kalan insanların ilkelleştiği, hayatta kalmak için etik değerlerin yitirildiği bencil ve vahşi bir toplumun ortaya çıkışına tanık olduk.
Körlük Kitabının Konusu
Gelelim konusuna yer, zaman, mekân belirtilmeyen bir şehirde araba kullanırken bir adam aniden kör olur ve ona temas eden herkeste sırasıyla kör olmaya başlar.
Bu körlük sıradan karanlık bir körlük değil, her şeyin bembeyaz gözüktüğü bir körlüktür. Salgın haline gelmiş olan körlük bütün herkesi tesiri altına almıştır. Devlet bu salgını kontrol altına alabilmek için şehirdeki bütün körleri ve temaslıları boş bir akıl hastanesine kapatarak sadece dışarıdan gelen yiyecek desteği ile bütün körleri bir başına bırakır. Eşini yalnız bırakmak istemeyen bir kadın (doktorun karısı) gözleri gördüğü halde kör gibi davranarak bu karantinaya katılır. İçinde bulunduğu gruptaki biri çocuk yedi kişiye hayatta kalabilmeleri için yardım eder ve olaylar ağırlıklı olarak bu kişiler etrafında dönerek hayat mücadeleleri anlatılır. Ben okurken keyifle okudum. Umarım sizler de beğenirsiniz.
Körlük Kitabından Alıntılar
Öldü, işte o kadar, neden öldüğünün önemi yok, bir insanın neden öldüğünü sormak saçma bir davranış, ölüm nedeni zaman içinde unutulur, yalnızca o tek sözcük kalır, öldü
Hepimizin zayıf anları olur ve ağlama yeteneğimizin olması bizim için şanstır..
Geçmişte kalmış sevimsiz olayları anımsatmanın ne gereği var bilmiyorum..
“Bence biz kör olmadık, biz zaten kördük, Gören körler mi, Gördüğü halde görmeyen körler.”
..çünkü insan, gerçek dostlarını kara gününde, yaşadığı o talihsizlik anında tanıyordu..
..insan bazı şeyleri unutabilir, yaşam bu, bazı şeyleri de hiç unutmaz..
Dinlenelim, dedi, uyuyalım biraz, başımıza ne gelecekse daha sonra gelsin.
Hepimizin içinde adını koyamadığımız bir şey var, bizi biz yapan işte o.
