Bir camın ardına gizlenmişti tüm hayallerim
Tüm bilmeceler saklamıştı cevaplarını uzaklara
Bir günbatımıydım sabahımda oysa
Güneşim battı son saatlerim kaldı bana…
Yıkılmış birer birer umutlar
Gökten çekilmiş birer birer bulutlar
Herkes terketmiş bu semti
Düşünür mü oda beni şimdi
Bu kente karanlık çöktü, umutlar gitti
Geri geldi anılar ama onlarda yoruldular
Yalnız kaldı yalnızlığım bu sitemle şimdi.
Anılar da terkediyor bu şehri tıpkı senin gibi…
Ve bir hüzün dumanı yükseliyor, sarıyor her yeri
Bulutlar kararıyor küle döner gibi
Bir baca içinden acı dumanları çıkıyor
Ve tüttürüyor yalnızlığın ezgisini bu trenin sesi..
Ezgi Nilay
Bu yazıyı değerlendirmek için tıklayın!
[Toplam: 0 Ortalama: 0]
1
Beğenmek
0
Komik
0
Sinirli
0
Sıkıcı
0
Şaşırmak
