Yitik bir benliğin içinde yalnızlık semtinde yine
Çevremde bir sürü insan, söylenmemiş sözlerin cebinde
Gözyaşların desen yoklar artık
Bir yıkılışın öyküsü yazılıyor bu şehrin silik bir köşesinde
Haberi yok kimsenin kimseden kalabalıklar içinde
Yürekler soğumuş, gözlerden ferler çekilmiş sessizce
Her sokak içine saklamış içinde dünyalar taşıyan zihinleri
Sayısız ama en ıssız olan beynin sesleri
Çanlar çalıyor sayısız çığlık içinde
Çarklar dönüyor beynin içinde bir yerlerde
Yalnızlığın türküsü bile susmuş bu demde
Yalnızca soğuk, garip bir sefillik var gizlice
Bir yanı kış, bir yanı ayaz, bir yanı bilmem ne bela
Sitemler, efkarlar saklı bu mezarlık gibi olan kafamda
Ben bu dünyaya değilim ait o da bana
Yalnızca bir dem var o demi bekliyorum gelecek baharla..
Ezgi Nilay Beyiş
Harika…