Şiir

Ömrümüz de kaç sonbahar geçtiKaçıncı sonbahardır bu yüreğimizde kabuk bağlarKaç harabedir sarılmış bihaber, ağlarYâri görmeden kör olsa gözlerin Ondan önce...

Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.Dante gibi ortasındayız ömrün.Delikanlı çağımızdaki cevher,Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,Gözünün yaşına bakmadan gider. Şakaklarıma kar mı...

Bir camın ardına gizlenmişti tüm hayallerim Tüm bilmeceler saklamıştı cevaplarını uzaklara  Bir günbatımıydım sabahımda oysa Güneşim battı son saatlerim kaldı...

Yaşamaya devam ediyoruzVe durmadan direniyoruz hayataDikmiş namlularını, biz bakıyoruzKalıplara sokulmuş zavallı insana! Tebessümler mi var yüzlerdeUmutsuz sözcükler mi dillerdeParamparça hayatlar...

Neden diye sormayın hemen. Onu ben kendi kendime de açıklayabilmiş değilim henüz.Kişinin ihtiyaç duyunca aramasının binlerce çeşidi olmalı. Aradığımızın ne...

BiIiyorum sana giden yoIIar kapaIıÜsteIik sen de hiç bir zaman sevmedin beni Ne kadar yakından ve arada uçurum;İnsanIar, evIer, aramızda...

Gönülden sımsıkı saracakAnlattığım derdimi anlayacakArada bir içimi açacakDostum olsaDaha ne isterim ki Yanıma gelip sokulacakYüzüne bakmaya doymayacakBirlikte sonsuzluğa koşacakSevgilim olsaDaha...

Gözlerinden akanbir damla yaş olsaydımdolsaydım kalbinin içinesevda rüzgarına kapılıpummanlardan sana koşsaydımsele verseydimavuttuğum gönlümüyüzüne çarpanbir ılık esinti olsaydım dakokuna sarılıpsana ümit...

Buğulu bir geceydiO ilk gecemizSavrulan yaprakların altındaBiraz heyecanlıBiraz çocuksu yaşadığımızO ilk sonbahar gecesiHani hiç bitmese dediğinOnlar olur ya ömründeO onlar...

Bir tutulma izledik seninle bu geceUykumdan uyandırdılar iki dakikacık içinBiraz da şaşırdım noluyor diye sordum kendimeMahmurluğumun sebebi uykusuzluğumdandır Çıktık dışarı...