Kitapların Sihirli Dünyası
Ben bir okur olarak, kitabın içinde kaybolmayı her zaman sevmişimdir. Romanlarda kurgu önemli olsa da, yazarın dili ustaca kullanması, tanıdık kelimeleri bir araya getirerek derin anlamlar oluşturması benim için çok daha kıymetli. Betimlemelerin zenginliği, yazarın hayal gücünün derinliğinin bir kanıtı olarak karşımıza çıkar. İçsel çözümlemeler, okuyucuyu yazılanla bütünleştirir adeta. Kitap okurken altını çizeceğim cümleler bulmak, o sihirli dünyaya her an dönmemi sağladığı için beni son derece mutlu eder.
İşte Sibel K. Türker’in öykülerinde ve romanlarında ben kayboluyor, her kelimenin ardındaki derinliği keşfetmeye çalışıyorum.
- Seçilememiş bir yaşam, aile, kardeş, anne ve baba.
- Sevgiden, güzel ve iyi olandan yoksunluk, kader midir?
- Dik durarak ayakta kalmaya çalışırken, Ersin’in uğradığı farklı yaşamlar, ana yola varmadan önce uğranan ara sokaklar gibi.
Şair Öldü, 2006 yılında yayımlanmış, okunası bir roman. Sibel K. Türker’in ilk okuduğum eseri ”Benim Bütün Günahlarım”dı. Bu kitabı, bloğumda Kasım 2013’te paylaşmıştım. Ardından, 2014 Ağustos ayında ”Hayatı Sevme Hastalığı” ve ”Öykü Sersemi”ni tanıtma fırsatı buldum. Şubat 2015’te ”Meryem’in Biricik Hayatı” ve Mart ayında ise ”Aşkın Kalplerimizdeki Mutat Yolculuğu”nu sizlere aktarmaya çalıştım.
Öykü Sersemi ile 2005 Yunus Nadi Öykü Ödülü, Ağula ile 2006 Haldun Taner Öykü Ödülü, Hayatı Sevme Hastalığı ile 2012 Duygu Asena Roman Ödülü, 2013 Yunus Nadi Roman Ödülü ve Ebubekir Hazım Tepeyran Roman Ödülleri’ni kazanan yazarın öykü ve romanlarını okuyanlar, benimle aynı görüşte olacaklardır. Henüz Sibel K. Türker’in kalemiyle tanışmayanlara ”Benim Bütün Günahlarım” ile başlamalarını ve ”Hayatı Sevme Hastalığı”nı mutlaka okumalarını öneriyorum. Diğer öykü ve romanlarını da nasıl olsa okumak isteyeceklerdir.
Kitaptan Alıntılar:
İnsanlar, üzeri yazılmamış beyaz kağıtlar gibi. Uçuşup savrulduklarını bilmiyorlar. Gitmelerinin ve gelmelerinin anlamını kavrayamıyorlar. Suskunluklarını arıyorum ben, demeyişlerini. Söyledikleri, asıl bildikleri değil. Bildikleri, gördüklerinden uzakta. Kendi takdir ettikleri bir kıymetin içinde ışıldayıp körleşiyorlar. (s.46)
Ah, insan. Birinin zayıflığı diğerinin gücü olur; birinin suskunluğu diğerinin sesi. Fazla mı kötü niyetliyim? Fena bir şey söylemedi ki. Yabani bir hayvan gibiyim, okşanmaya gelemiyorum. Yalnızlık, tek olmak duygusu midemde erimeyen bir kemik gibi. Yutmuşum ama geri çıkaramıyorum. (s.57)
