Durdum ve düşündüm; gayesiz bir insan, hayalsiz, hedefsiz bir insan olabilir miydi acaba bu dünyada? Normal şartlarda olması imkansızdı. Çünkü bir insan, gıdası olmadan kaç saat, kaç gün yaşayabilirdi ki?
Ama dünya çok değişti, bilginin, eğitimin yerini cahilliğin aldığı, okumanın geri kalmışlık sayıldığı, hayalleri uğruna hayatını satanların akılsızlıkla itham edildiği bu asırda, bırakalım da hayali olmayan insanların da var olduğunu söyleyelim.
E, peki bu hayalsiz olmak demek gıdasız olmaktır, dedim en başta. Şimdi bu hayalsiz insanlar gıdasız nasıl yaşıyorlar ki diyeceksin bana haklı olarak. Cevabını şöyle vereyim: Bu hayalsiz insanlar, fiilen yaşamaktadırlar, manen ise ölüden farksız değillerdir.
Sorular, sorular ve ilginç tespitler. Fiilen yaşamak, manen ölü olmak da ne demek, diyeceksin biliyorum. Sana desem ki hayvanlar yaşıyorlar mı? Dersin ki bana bu ne kadar saçma bir soru, elbette yaşıyorlar.
Yaşamanın açıklamasını yapar mısın peki? (Düşünme süren yok ama aklına ilk gelen açıklamayı hemen söyle!) Cevabın ne oldu, dur ben sana söyleyeyim: Canlının, hayatını devam ettirmesidir. Bir başka açıklama: Canlının hayati faaliyetlerini yerine getirebilmesi için bir mücadele içinde olmasıdır vs. vs.
Sözlük gibi bir ton açıklama yazmayayım sana şimdi. E, yani biz insanları hayvanlardan ayıran bir fark bırakmadın ama sen şimdi bu açıklamalar ile.
Nasıl ya bizi hayvanlardan ayıran en önemli fark aklımız değil midir, diyeceksin bana dur sakın deme! Sen o aklı kullanmadıktan sonra sende o akıl olsa ne fayda.
Hayalsiz insanlar, akılsız insanlardır demek isterdim lakin kendimle kavram çelişkisine düşmüş olurum, bu yüzden demeliyim ki hayalsiz insanlar aslında birer hayvandırlar (hayvan kelimesini burada hakaret içerikli manada kullanmadım, nitekim hayvan canlı demektir ve insanda bir canlıdır. Edebiyatta, biyolojide, mantıkta ve daha birçok ilimde bunun böyle olduğunu görebilirsin).
Söyler misin bana aklını kullanamayan bir insanın hayvandan farkı kalır mı? Hayvanlarda yemek yer, ihtiyacını giderir, çoğalır, yani hayatları belli bir döngü içerisindedir. Bu döngünün dışına çıkamazlar. Hayalsiz insanda böyledir. Yer, içer, ihtiyacını giderir, çoğalır.
Gayesi, hayattan zevk almak olanlar için çok yazık değil mi? Bu dünyada bir ömür sürer sonra ne adı kalır ne izi.
Hayalsiz insanları ben sana şu somut örnek üzerinden de açıklayayım: Bir araba düşün, arabanın yakıtı var, her şeyi çalışır durumda, eksik hiçbir şeyi yok fakat içerisindeki şoför nereye gideceğini bilmiyor. Sence arabanın iyi durumda ve eksiksiz olmasının bir anlamı kalır mı? İsterse en lüks araba olsun gitmedikten, hareket etmedikten sonra ne manası kalır ki!
Hayalsiz insanlar da böyledirler işte. Her şeyleri dört dörtlük olabilir. Son model telefonlar, araçlar, saatler, giyim ürünleri, evler vs. vs. Ama bir hayali yok. Üzülerek söylüyorum ki hayvandan farkı yok. Hayvanlarda öldükten sonra adları kalmaz, izleri kalmaz. Etleri ve kemikleri toprağa karışır. Bu hayalsiz insanın da öldükten sonra ne izi kalır ne adı, toprak olur gider.
Bu noktada içinden şöyle geçirmiş olabilirsin: Sen de amma yaptın! İnsanın hayali yok diye ölüye çevirdin onu.
Valla, eğer aklına böyle bir düşünce geldiyse burada abartan ben değil, hayal gibi bir kavramı küçük gören sen abartmış olursun. Neden mi hayal önemli?
Üzerinde yaşadığın topraklara bir bakar mısın? Fetihlerin Babası unvanına sahip Sultan Alparslan’ın Anadolu’yu fethetme hayali olmasaydı sen şimdi nerelerde olurdun? Ya Osman Gazi’ye ne demeli? Rüyasında gördüğü bir kayın ağacı ile kutlu bir hayalin peşine düşmeseydi? Bugün ya Moğollar ya da Roma tarafından asimile edilmiş bir toplum olarak kalırdık. Hele ki Fatih Sultan Mehmet Han’ın hayaline ne demeli? O hayal ki çağ kapatıp çağ açtı.
Yavuz Sultan Selim Han ne der bir şiirinde bilir misin:
“Bana sövgü niyetiyle Yavuz dediniz; tarih Yavuz adına izzet giydirdi, haysiyet verdi, heybet biçti.
Adım; kâfirlerin, korkakların, kaçakların, haydutların, sefillerin, sefihlerin değil;
Müminlerin, yiğitlerin, bahadırların, mazlumların, abidlerin, âşıkların, şairlerin yanına yazıldı.” (Selimnâme)
Eğer kutlu, yüce bir hayale sahip olursan evet yolun zor olabilir, yaralanabilirsin hatta darbe alıp pes edecek bile olabilirsin fakat unutma kutlu bir hayal uğruna aldığın her yara senin adını sen öldükten sonra yüceltir. Nasıl ki Yavuz Sultan Selim’e hakaret olsun diye Yavuz dediler ise sana da hakaret için, yermek için birçok şeyler söyleyenler olacaktır. Unutma insan sonsuz bir hayat sürmez ama yüce bir hayal uğruna ömrünü adamış her insanın adı sonsuza değin anılır.
Ve son olarak demek isterim ki: “Hayalleri uğruna rahatlarını, zevklerini, eğlencelerini kısacası hayatlarını satanlar en yürekli, en cesur kimselerdir.”
