Burhan Sönmez’in 2015 yılında yayımlanan üçüncü romanı olan İstanbul İstanbul, yazarın derin gözlemleri ve etkileyici anlatımıyla dolu bir eser. Daha önce Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Sedat Simavi Edebiyat Ödülü’nü kazanan Sönmez, önceki romanı Masumlar ile edebiyat dünyasında dikkatleri üzerine çekmişti.
Burhan Sönmez’in İstanbul İstanbul Kitabı
İstanbul İstanbul, Öğrenci Demirtay, Doktor, Berber Kamo ve Küheylan Dayı’nın yerin üç kat altındaki bir hücrede, acı ve işkenceye karşı verdikleri yaşam mücadelesi sırasında birbirlerine anlattıkları İstanbul hikayeleriyle doludur. Roman, bu hikayeler aracılığıyla varoluş mücadelesini ve insanın umudunu kaybetmeden yaşama tutunma çabasını gözler önüne seriyor.
Bu eser, okuyucuya neyin gerçek olduğunu sorgulatırken, derin düşüncelere dalma fırsatı sunuyor. Okurken her anı soluklanarak, derin bir etki altında okuyacaksınız. Romanın son sözü, ünlü sufi düşünürü Hallac-ı Mansur’a ait olup, eserin özünü adeta özetliyor:
“Cehennem, acı çektiğimiz yer değil, acı çektiğimizi kimsenin duymadığı yerdir.”
Keyifli okumalar dilerim!
Kitaptan Alıntılar:
- Kütüphanenin avlusuna girer girmez, caddedeki telaşın yok olduğunu hissettim. Eski bir kente vardığımı sandım. Yüzlerce yıl önce döşenmiş mermerler, oyma taşlar ve bronz işlemeler, unutulmuş bir çağa aitti. Kuşlar kanatlarını yavaşça çırpıyor, yaprak döken güller kışa hazırlanıyordu. Etrafa merakla bakarken, insanın telaşsız yaşamayı hak ettiğini, mekanların buna imkan verebildiğini düşündüm.
- Serin kütüphanedeki zaman, kentin zamanından ayrı akıyordu. Zaman burada ileri veya geri gitmiyor, başka bir yerçekimine kapılmış gibi kendi etrafında dönüyordu. (s.49)
- Başım dönerken şahdamarımda çarpan ses, kalbimin değil zamanın sesiydi. Geçmişten gelip geleceğin dalgakıranına vuran ve beni orada kendi halime bırakan zamanın. (s.188)
