Ne kalır ki bizden geceye
Bir matem, bir kırgınlık, birkaç söz mü yine?
Anılar hüzün kokuyorken
Yürekler yangın, yanıyor mu bir yerlerde?
Sinsi karanlığa inat, açık gözlerim
Bu matemde sustu yine düşlerim
Kimse görmez, içimde afetler
Sarsılıyor durmadan, deprem gibi yüreğim
Kaçıncı gecedir sessizliğinde kaybolduğum?
Ve seni her gece bulutlara sorduğum
Birkaç umut kırıntısı kalmış yüreğimde
Her gece onunla gözlerimi yumduğum..
Bu gece karanlıklarda sustu
Koca hüzün hangi yüreğe dokundu?
Bu ayrılık yürekte oldu derin bir kuyu
İçinde durmadan acıların yanıp yanıp sustuğu
Bu karanlığa mı saklanır tüm dertler?
Bak gözler önünde, kursakta kalmış tüm hevesler
Yıldızlar bile ışığını esirgiyorsa bizden
Bu kadar nimetin değerini bilmememizden!
Bu gece bir ölü var içimde
Anlatılmaz tüm sözlerin içinde
Boşluklar her yeri sarmış bile
Bu gece söz yok, duygu yok yine!
Ve işte elveda yine bir güne
Bilinmeze, umulmaza, üzülme!
Ömür geçti gitti gülerken sinsi gece bize
Tüm kederim hüzünle ve seninle yine bu gece..
Ezgi Nilay Beyiş
