Ateş Etme Silahsızım – Hakkı İnanç
Yeni yazarları keşfetmeye, onların dünyalarına adım atmaya çalışıyorum. Bloğumda daha önce tanıttığım “Bozuk”, Hakkı İnanç’ın ilk kitabıydı. “Ateş Etme Silahsızım” ise yazarın ikinci eseri.
2013 Selçuk Baran Öykü Ödülü’nü kazanmış olan Hakkı İnanç’ın öyküleri, her birinde farklı bir derinlik ve etkileyicilik barındırıyor. Bazı öyküleri okurken, duygularımın yoğunluğu nedeniyle bir süre ara vermek zorunda kaldım. Sıradışı ve çarpık yaşamların öyküleştirilmesi o kadar doğal bir şekilde aktarılmış ki, gerçekten soluklanma ihtiyacı hissettim. Bu duyguya benzer bir yoğunluğu, Hakan Günday’ın “Daha” adlı eserini okurken de yaşamıştım.
Bozuk’tan sonra, aynı tadı “Ateş Etme Silahsızım”da da buldum. Sıradışı kurguları, zengin hayal gücü ve sade ama etkileyici anlatımıyla, Hakkı İnanç’ın yazacağı yeni kitabını düşünmeden alıp okumak istiyorum.
Kırmızıkedi Yayınları’ndan çıkan bu kitapta on beş etkileyici öykü yer almakta ve toplamda doksan altı sayfa. Hakkı İnanç yazdıkça, ben de onun eserlerini okumaya devam edeceğim. Kısa ve sıradışı öyküler arayanlara bu kitabı gönül rahatlığıyla öneriyorum.
Keyifli okumalar dilerim…
Kitaptan Alıntılar:
- Dünyamız ucuz bir kar küresi ve her ters çevrilişinde, tutunamayıp kar tanelerine karışıyoruz. Oysa varlığımız ağır; düştük mü aşınıyor sevgimiz. Gülen gözlerimiz, güzel burunlarımız, virgüle kıvrılan dudaklarımız ve pürüzsüz tenimizden, taşlaşmış bir öfke kalıyor geriye. Gün geliyor, o öfke tuzla buz ediyor küreyiz. Başka bir hayat bilmediğimizden, balıklar gibi çırpınarak ölüyoruz. (Şirinler’i Gören Çocuk adlı öyküden, s. 21)
- Hiçbir emelime erişemedim hayatta. Çok istersen olur, demişlerdi. Belki de bir ceviz ağacının altında düşlemeliydim öğretmenliği ya da yağmurlu bir günde şemsiyemi unuttuğum gibi, dileğimi de unutmamalıydım. Kırmızı bir tente misali çıkıvermeliydi karşıma. Kalbimin ucu kıvrıldı açıp bakmaktan. Başka bir aşk yazılmadı yerine. (Pinokyo adlı öyküden, s. 42)
